This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (November 2010)

FA Community Shield

Founded	1908
Region	England  Wales
Number of teams	2
Current champions	Manchester City
Most successful club(s)	Manchester United (19 titles)
Website	FA Community Shield
2012 FA Community Shield

The Football Association Community Shield (formerly the Charity Shield) is English football's annual match contested between the champions of the previous Premier League season and the holders of the FA Cup at Wembley Stadium. If the Premier League champions also won the FA Cup then the league runners-up provide the opposition. Often seen as a "a cup" which ranks below the FA Cup and League Cup, the fixture is a recognised football Super Cup.
Organised by the Football Association, proceeds from the game are distributed to community-based initiatives and charities around the country. Revenue from the gate receipts and match programme sales is distributed to the 124 clubs who competed in The FA Cup from the First Round onwards, for onward distribution to charities and projects of their choice, while the remainder is distributed to the FA's national charity partners.^[1] The fixture was first played in the 1908–09 season, replacing the Sheriff of London Charity Shield.
The current holders are Manchester City, who defeated Chelsea 3–2 in the 2012 Community Shield on 12 August 2012.

Old Trafford

Old Trafford
Theatre of Dreams
The Sir Alex Ferguson Stand (North Stand) seen from the South Stand
Location	Sir Matt Busby Way Old Trafford Trafford Greater Manchester
Coordinates	53°27′47″N 2°17′29″WCoordinates: 53°27′47″N 2°17′29″W
Broke ground	1909
Opened	19 February 1910
Owner	Manchester United
Operator	Manchester United
Surface	Grass
Construction cost	£90,000 (1909)
Architect	Archibald Leitch (1909)
Capacity	75,765[1]
Record attendance	76,962 (Wolverhampton Wanderers vs Grimsby Town, 25 March 1939)
Field dimensions	105 by 68 metres (114.8 yd × 74.4 yd)[1]
Tenants
Manchester United (1910–present)

Old Trafford is a football stadium in Old Trafford, Greater Manchester, England, and the home of Manchester United. With a capacity of 75,765,^[1] Old Trafford is the second-largest football stadium in England after Wembley, the third-largest in the United Kingdom^[2] and the eleventh-largest in Europe. The stadium is approximately 0.5 miles (0.8 km) from Old Trafford Cricket Ground and the adjacent tram station.
The ground, nicknamed the Theatre of Dreams by Bobby Charlton, has been United's permanent residence since 1910, with the exception of an eight-year absence from 1941 to 1949, following the bombing of the stadium during the Second World War. During this period, the club shared Maine Road with local rivals Manchester City. The ground underwent several expansions in the 1990s and 2000s, including the addition of extra tiers to the North, West and East Stands, which served to return the ground almost to its original capacity of 80,000. Future expansion is likely to involve the addition of a second tier to the South Stand, which would raise the capacity to over 90,000. The stadium's record attendance was recorded in 1939, when 76,962 spectators watched the FA Cup semi-final between Wolverhampton Wanderers and Grimsby Town.
The ground has frequently hosted FA Cup semi-final matches as a neutral venue and several England international fixtures while the new Wembley Stadium was under construction. It also hosted matches at the 1966 FIFA World Cup and UEFA Euro 1996, as well as the 2003 UEFA Champions League Final. Aside from football-related uses, Old Trafford has hosted rugby league's Super League Grand Final since the league's adoption of playoffs in 1998 and the final of the 2000 Rugby League World Cup. The stadium hosted football matches during the 2012 Summer Olympics, including women's international football for the first time in its history.

Association football

Association football

An attacking player (No. 10) attempts to kick the ball past the opposing team's goalkeeper and between the goalposts to score a goal.
Highest governing body	FIFA
Nickname(s)	Football, soccer, footy/footie, "The beautiful game", "The world game", "The king sport"
First played	Mid-19th century England
Characteristics
Contact	Yes
Team members	11 per side
Mixed gender	Yes, separate competitions
Categorization	Team sport, ball sport
Equipment	Football (or soccer ball)
Venue	Football pitch (or soccer field)
Olympic	Yes, since the 1936 Olympics
Paralympic	No
Country or region	Worldwide

Association football, commonly known as football or soccer, is a sport played between two teams of eleven players with a spherical ball. At the turn of the 21st century, the game was played by over 250 million players in over 200 countries, making it the world's most popular sport.^[1][2][3][4] The game is played on a rectangular field of grass or green artificial turf, with a goal in the middle of each of the short ends. The object of the game is to score by driving the ball into the opposing goal.
In general play, the goalkeepers are the only players allowed to touch the ball with their hands or arms (unless the ball is carried out of play, where the field players are required to restart by a throw-in of the game ball), while the field players typically use their feet to kick the ball, occasionally using other parts of their legs, their torso or head. The team that scores the most goals by the end of the match wins. If the score is tied at the end of the game, either a draw is declared or the game goes into extra time and/or a penalty shootout, depending on the format of the competition. The Laws of the Game were originally codified in England by the Football Association in 1863 and have evolved since then. Association football is governed internationally by FIFA—Fédération Internationale de Football Association (English: International Federation of Association Football)—which organises the FIFA World Cup every four years.^[5]

Manchester United F.C.

Manchester United

Full name	Manchester United Football Club
Nickname(s)	The Red Devils[1]
Founded	1878, as Newton Heath LYR F.C.
Ground	Old Trafford (capacity: 75,765[2])
Owner	Glazer family
Co-chairmen	Joel and Avram Glazer
Manager	Sir Alex Ferguson
League	Premier League
2011–12	Premier League, 2nd
Website	Club home page
Home colours Away colours Third colours
Current season

Manchester United Football Club is an English professional football club, based in Old Trafford, Greater Manchester, that plays in the Premier League. Founded as Newton Heath LYR Football Club in 1878, the club changed its name to Manchester United in 1902 and moved to Old Trafford in 1910.
Manchester United has won many trophies in English football, including a record 19 league titles, a record 11 FA Cups,^[3] four League Cups and a record 19 FA Community Shields. The club has also won three European Cups, one UEFA Cup Winners' Cup, one UEFA Super Cup, one Intercontinental Cup and one FIFA Club World Cup. In 1998–99, the club won a Treble of the Premier League, the FA Cup and the UEFA Champions League, an unprecedented feat for an English club.
The 1958 Munich air disaster claimed the lives of eight players. In 1968, under the management of Matt Busby, Manchester United was the first English football club to win the European Cup. The current manager, Sir Alex Ferguson, has won 24 major honours since he took over in November 1986.^[4][5]
Manchester United is one of the wealthiest and most widely supported football teams in the world.^[6][7][8][9] As of July 2012, the club is number one in Forbes magazine's annual ranking of the world's 50 most valuable sports teams, valued at $2.23 billion.^[10] After being floated on the London Stock Exchange in 1991, the club was purchased by Malcolm Glazer in May 2005 in a deal valuing the club at almost £800 million.^[11] In August 2012, Manchester United made an initial public offering on the New York Stock Exchange.^[12]

Greatest Televised Games

It took 33 years to get there, but finally England's 1966 world cup win was replaced as the greatest football moment ever in the hearts of fans.

Manchester United's last-grasp defeat of Bayern Munich in 99's Champions League has replaced it in the top spot.

Readers of Shoot magazine gave the nod to the match in which United's Teddy Sheringham and Ole Gunnar Solskjaer scored in stoppage time to clinch the game 2 - 1.

The victory by Sir Alf Ramsey's side over West Germany came second in the poll, which is dominated by the Manchester team. In third position is United's FA Cup semi-final victory over Arsenal in April - in which Ryan Giggs scored a solo winner - and fifth spot is occupied by their Champions League comeback win over Juventus the same month. They are separated by England's World Cup second-round tie with Argentina, when Glenn Hoddle's men lost on penalties.

José Mourinho

José Mourinho
Imię i nazwisko	José Mário dos Santos Félix Mourinho
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1963 Setúbal, Portugalia
Pseudonim	The Special One, Mou
Wzrost	176 cm[1]
Informacje klubowe
Obecny klub	Real Madryt (trener)
Kariera seniorska
Lata	Klub	M (G)
1980–1982 1982–1983 1983–1985 1985–1987	Rio Ave Vila do Conde Belenenses GD Sesimbra Comércio e Indústria	16 (2) 16 (2) 35 (1) 27 (8)
Kariera trenerska
Lata	Klub/reprezentacja
1990–1991 1993–1994 1996–2000 2000 2001–2002 2002–2004 2004–2007 2008–2010 2010–	Estrela Amadora (asystent) Porto (asystent) FC Barcelona (asystent) Benfica Lizbona União Leiria Porto Chelsea FC Inter Mediolan Real Madryt
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
José Mourinho w Wikicytatach

José Mário dos Santos Félix Mourinho (wym. [ʒuˈzɛ moˈɾiɲu], uproszczona polska /żuze moriniu/; ur. 26 stycznia 1963 roku w Setúbal) – portugalski trener i były piłkarz. Prowadzi klub hiszpańskiej Primera División, Real Madryt. Nazywany czasem "The Special One". Tytuł ten wymyślił sam Mourinho, a później został on podchwycony przez brytyjskie media^[2].
Mourinho jest synem byłego portugalskiego bramkarza Félixa Mourinho i tak jak ojciec postanowił spróbować sił jako piłkarz, jednakże nie odznaczał się zbyt wielkimi umiejętnościami i szybko zakończył karierę. Początkowo pracował jako asystent w Estreli Amadora, a później FC Porto. Na początku lat 90. Portugalczyk został tłumaczem trenera FC Barcelona sir Bobby'ego Robsona.
W 2000 roku podjął pierwszą samodzielną pracę jako trener i zaliczył udane okresy pracy w SL Benfica i União Leiria. W 2002 roku powrócił do Porto, tym razem jako trener i już w pierwszym sezonie zdobył z tym klubem mistrzostwo Portugalii, Puchar Portugalii oraz Puchar UEFA. Rok 2004 zakończył z jeszcze lepszymi wynikami. Porto obroniło tytuł mistrzowski i wygrało najważniejsze futbolowe rozgrywki w Europie, Ligę Mistrzów.
W 2004 roku Mourinho przeniósł się do angielskiego Chelsea FC, z którą dwukrotnie, w 2005 i 2006 roku, zdobył mistrzostwo Anglii oraz kilka innych krajowych trofeów. Często udzielał kontrowersyjnych wypowiedzi oraz wywiadów, lecz swoimi wynikami udowadniał, że należy do światowej czołówki szkoleniowców. W sezonach 2004/05 i 2005/06 Międzynarodowa Federacja Historyków i Statystyków Futbolu (IFFHS) uznała go za najlepszego trenera na świecie.
Po serii słabszych wyników Mourinho został zwolniony i przed sezonem 2008/09 podjął się pracy we włoskim Interze Mediolan, z którym podpisał trzyletni kontrakt. Już po trzech miesiącach pracy zdobył swoje pierwsze trofeum, Superpuchar Włoch, zaś całe rozgrywki 2008/09 zakończył z tytułem mistrzowskim. W następnym sezonie jako pierwszy menadżer w historii Włoch zdobył potrójną koronę, czyli wygrał ligę, krajowy puchar oraz Ligę Mistrzów. Stał się również trzecim menadżerem w historii futbolu, który dwukrotnie wygrał Ligę Mistrzów z dwoma różnymi zespołami. Wcześniej dokonali tego tylko Ernst Happel i Ottmar Hitzfeld.
28 maja 2010 roku, Mourinho objął drużynę Realu Madryt, podpisując z królewskimi 4-letni kontrakt, stając się jednocześnie najlepiej zarabiającym trenerem świata.

Spis treści 1 Kariera szkoleniowa 2 Statystyki 3 Sukcesy szkoleniowe 3.1 União Leiria 3.2 FC Porto 3.3 Chelsea Londyn 3.4 Inter Mediolan 3.5 Real Madryt 3.6 Indywidualnie 4 Odznaczenia i wyróżnienia specjalne 5 Przypisy 6 Linki zewnętrzne

Kariera szkoleniowa

Szybko zrezygnował z kariery piłkarskiej i z zamiarem zgłębiania warsztatu trenerskiego wyjechał do Anglii. Po powrocie do kraju przez dwa sezony pracował jako asystent i trener młodzieży. Dobra znajomość języka angielskiego pozwoliła mu na rozpoczęcie współpracy z Bobby Robsonem, najpierw w Sportingu i później – z dużo większym powodzeniem – w FC Porto i FC Barcelona. Ich największe sukcesy z tego okresu to dwa tytuły mistrza Portugalii oraz po jednym Pucharze i Superpucharze tego kraju. W Barcelonie Mourinho już przy boku następcy Robsona Holendra Louisa van Gaala wywalczył także dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii.
W 2000 roku objął posadę pierwszego trenera Benfiki, ale po miesiącu został wyrzucony po kłótni z prezesem. Do młodego szkoleniowca nie zrazili się jednak działacze União Leiria. W 2001 roku zaproponowali mu pracę, która zakładała szeroką autonomię w podejmowaniu decyzji. Właśnie w Leiria Mourinho odniósł swój pierwszy sukces – ligowego średniaka doprowadził do trzeciego miejsca w lidze i wywalczył awans do rozgrywek Pucharu UEFA.
Niedługo później został szkoleniowcem FC Porto i w ciągu zaledwie dwóch lat z dotychczasowego lidera jedynie na krajowych boiskach, uczynił najlepszą drużynę Starego Kontynentu; zdobył z nią dwa najważniejsze trofea w europejskim futbolu – Puchar UEFA i Puchar Europy. W tamtej drużynie występowali m.in. bramkarz Vítor Baía oraz młodzi Ricardo Carvalho i Paulo Ferreira, których potem zabrał do Chelsea, oraz Brazylijczyk z portugalskim paszportem Deco, późniejszy lider drugiej linii Barcelony i reprezentacji Portugalii.
Dla Mourinho praca ze "Smokami" okazała się trampoliną do klubu znacznie potężniejszego, zarówno pod względem ekonomicznym, jak i sportowym. 2 czerwca 2004 podpisał kontrakt z Chelsea Londyn, która rok wcześniej znalazła nowego finansowego mecenasa w osobie rosyjskiego miliardera Romana Abramowicza. Pierwszym sukcesem portugalskiego szkoleniowca było odzyskanie w 2005 roku, po pięćdziesięcioletniej przerwie, tytułu mistrza Anglii. Rok później powtórzył to osiągnięcie. Na arenie międzynarodowej podopieczni Mourinho, wśród których znajdowali się m.in. Frank Lampard, Petr Čech, Didier Drogba, czy sprowadzeni przez niego z Porto Ricardo Carvalho i Paulo Ferreira, dwukrotnie dotarli do półfinałów Ligi Mistrzów, gdzie za każdym razem ulegali Liverpoolowi. Szkoła Mourinho, nastawiona na zespołowość (trener nie sprowadzał uznanych piłkarzy, ale raczej mniej ogranych i nieznanych – vide Drogba – którzy dopiero w Chelsea awansowali do piłkarskiej elity) i prymat skuteczności nad efektownym stylem gry, stała się jedną z najsilniej oddziałujących metod szkoleniowych początku XXI wieku. Rozstanie szkoleniowca z londyńską drużyną nastąpiło 20 września 2007 roku; w nocy z 19 na 20 w siedzibie Chelsea zebrał się zarząd klubu, który po słabszym początku sezonu w lidze i Lidze Mistrzów (1:1 z Rosenborgiem Trondheim), zdecydował o rozwiązaniu kontraktu z Mourinho.
2 czerwca 2008 został trenerem Interu Mediolan. W ciągu dwu lat pracy zdobył z nim dwa tytuły mistrza i jeden Puchar Włoch, a także doprowadził go do – pierwszego od 45 lat – zwycięstwa w Lidze Mistrzów. W finale Inter pokonał 2:0 Bayern Monachium, prowadzony wówczas przez Louisa van Gaala, z którym Mourinho współpracował w okresie pobytu w Barcelonie.
28 maja 2010 roku Inter Mediolan osiągnął porozumienie z Realem Madryt w sprawie przejścia Mourinho do tego klubu. 31 maja został oficjalnie zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Realu^[3][4]. Podpisał czteroletni kontrakt. 29 sierpnia 2010 nastąpił jego debiut w Primera Division z którym jego Real Madryt zremisował bezbramkowo 0:0 z RCD Mallorca. Pierwsze trofeum z klubem z Madrytu zdobył 20 kwietnia 2011. Jego zespół pokonał po dogrywce w finale Copa del Rey odwiecznego rywala FC Barcelonę po trafieniu Cristiano Ronaldo. Dzięki temu zwycięstwu Real zdobył Puchar Hiszpanii po 18 latach. Sezon 2011/2012 prowadzeni przez niego "Królewscy" zdobyli pierwsze od czterech sezonów mistrzostwo Hiszpanii i jako pierwszy klub w Europie zakończyli sezon ze 100 punktami w tabeli (bilans meczowy 32-4-2), rekordem 32 zwycięstw w sezonie, w tym 16 zwycięstw na wyjeździe. Ze 121 bramkami zdobytymi w lidze klub poprawił rekord bramek zdobytych w sezonie (poprzedni to 107 goli ustanowiony w sezonie 1989/90 przez Królewskich), 51 goli zdobytych na wyjeździe oraz najlepszy bilans bramkowy (+89). We wszystkich rozgrywkach Real strzelił 172 gole, dzięki czemu poprawił klubowy rekord (158 bramek w sezonie 1959/60). W Lidze Mistrzów Real dotarł do półfinału gdzie po konkursie jedenastek uległ Bayernowi Monachium. W sierpniu 2012 roku zdobył z Realem Madryt Superpuchar Hiszpanii.

José Mário dos Santos Félix Mourinho (d. 26 Ocak 1963, Setúbal) Real Madrid CF takımını çalıştıran Portekizli teknik direktör.

Konu başlıkları 1 Biyografi 1.1 İlk yılları 1.2 İlk teknik direktörlük deneyimi 1.3 FC Porto 1.4 Chelsea FC 1.5 FC Inter Milan 1.6 Real Madrid CF 2 İstatistikleri 3 Başarıları 4 Kaynaklar 5 Dış bağlantılar

Biyografi

İlk yılları

Portekizli kaleci Félix Mourinho'nun oğlu olan Jose Mourinho, futbol kariyerine oyuncu olarak başladı. Ancak kariyerinden tatmin olmayınca teknik direktör olmaya karar verdi. 1990'larda asistan menajerlik ve genç takımlara teknik direktörlük yaptıktan sonra Bobby Robson'ın tercümanlığını yapmaya başladı. Mourinho, Bobby Robson ile Sporting Lisbon, F.C. Porto ve FC Barcelona'da birlikte çalıştı. Mourinho, Bobby Robson'ın katalan ekibinden ayrılmasından sonra Louis van Gaal ile çalıştı.

İlk teknik direktörlük deneyimi

Teknik direktörlüğe odaklanmaya başlayan Mourinho, S.L. Benfica ve U.D. Leiria takımlarını çalıştırdı.

FC Porto

2002 yılında Porto'ya teknik direktör olarak geri dönen Mourinho, bu kulüpte kazandığı başarılar ile dikkat çekti. Mourinho, FC Porto'da Portekiz 1. Ligi, Portekiz Kupası ve UEFA Kupası şampiyonluğu kazandı. 2004 yılında, FC Porto ile Portekiz 1. Ligi'nde tekrar şampiyonluk yaşayan Mourinho, aynı yıl avrupa futbolundaki en büyük onur olan Şampiyonlar Ligi'ni kazandı.

Chelsea FC

2003 yılında Rus asıllı yahudi iş adamı Roman Abramovich'in İngiliz Premier liginin köklü kulüplerinden Chelsea'si satın almasıyla kabuk değiştiren kulüp, 2004 yılında, kazandığı başarıların ardından Mourinho'yu transfer etti.
Mourinho ilk yılında 70 milyon €'luk bir bütçe ile birçok transferler yaptı. Portekizli futbolcular, orta saha oyuncusu Tiago (10 milyon €), stoper Ricardo Carvalho (19.8 milyon £) ve Sağ bek Paulo Ferreira (13.3 million £) ile Gana'lı ön libero Michael Essien (24.4 milyon £), Fildişi Sahilli santrafor Didier Drogba (24 milyon £), Sırp santrafor Mateja Kežman (5.4 million £) transferlerini gerçekleştirdi.
Chelsea F.C.'de üst üste iki kere Premier Lig şampiyonluğu yaşadı. Samimi açıklamaları genellikle tartışmalara yol açsa da Mourinho, Chelsea F.C. ve FC Porto'da kazandığı başarılar sayesinde basın ve meslektaşları tarafından en büyük teknik direktörlerden biri kabul edildi. Ayrıca 2004-2005 ve 2005-2006 sezonlarında Uluslararası Futbol Tarihi ve İstatistikleri Federasyonu IFFHS tarafından dünya'da yılın en iyi teknik direktörü seçildi. 2007-2008 sezonun başında Chelsea F.C.'den ayrıldı.

FC Inter Milan

2 Haziran 2008 tarihinde İtalyan futbol kulübü Inter Milan ile üç yıllık anlaşma sağladı. Mourinho ilk yılında Brezilyalı kanat oyuncusu Alessandro Mancini (13 milyon €), Ganalı orta saha oyuncusu Sulley Muntari (14 milyon €) ve Portekizli kanat oyuncusu Ricardo Quaresma (18.6 milyon €) transferlerini yaptı.
İtalya'daki ilk başarısını İtalya Süper Kupası'nı kazanarak elde etti. Inter, 2008-09 sezonunun Serie A şampiyonu oldu. 2009-10 sezonunda ise Inter Milan'ın Serie A, İtalya Kupası ve Şampiyonlar ligi'ni kazanmasını sağlayarak çok başarılı bir yılı geride bıraktı.
Mourinho, Inter'de 2 adet Seria A, 1 adet Coppa Italia, 1 adet, Supercoppa ve 1 adet de Şampiyonlar Ligi kupası olmak üzere 5 kupa kazandı.
22 Mayıs 2010'da Bayern Munich'le oynanan ve Inter Milan'ın 2-0 kazandığı Şampiyonlar Ligi finalinin ardından misyonunu tamamladığı İtalyan ekibinden ayrılacağını ve yeni takımının Real Madrid olacağını açıkladı.

Real Madrid CF

Mourinho, 31 Mayıs 2010 yılında Real Madrid ile sözleşme imzaladı. ilk yılında, 2010 FIFA Dünya Kupası bitiminde Almanya Milli takımın Türk asıllı oyun kurucu Mesut Özil (15 milyon €) ile Tunus asıllı Alman önlibero Sami Khedira (13 milyon €), Portekiz Stoper Ricardo Carvalho (8 milyon €) ve Arjantinli Kanat oyuncusu Ángel di María (36 milyon €) transferlerini gerçekleştirdi. Real Madrid'in efsaneleşmiş emektar futbolcuları Guti ve Raúl ile yollar ayrıldı.
2010-11 sezonun 2. yarsında Mourinho, Higuaín sakatlığı ve oyun stilini beğenmediği Cezayirli asıllı Fransız santrafor Benzema'nın yerine, Nijerya asıllı Togo'lu santrafor Emmanuel Adebayor'u kiraladı.
İlk yılında, La Liga'yı ikinci olarak bitiren Mourinho'nun takımı, İspanya kupası olan Copa del Rey kazanmayı başardı.
Mourinho, ikinci yılında, iki Türk futbolcu daha transfer etti. Türk Milli takımın iki as oyuncusu olan, oyun kurucu Nuri Şahin (10 milyon €) ve Bayern Münih ile sözleşmesi biten orta saha oyuncusu Hamit Altıntop transfer etti. Diğer transferleri Portekizli Sol Bek Fábio Coentrão (36 milyon €), Fransız stoper Raphaël Varane (10 milyon €), İspanyol orta saha oyuncusu José María Callejón (5,5 milyon €) oldu.
2011-2012 sezonunda La liga'yi sampiyon olarak bitiren Mourinho nun takimi, ayrica Barcelonayi yenerek Ispanya Super Kupasini da kazandi 2011-2012 sezonunun ardından Real Madrid, Jose Mourinho ile olan sözleşmesini 2016 yılına kadar uzattı.